Ölüm veya ayrılık nedeniyle bölünmüş ailelerde büyüyen çocukların gençlik çağında çok değişik uyum sorunları ortaya çıkabilir. Çocukluğu babasız geçmiş bir genç erkek, genellikle bir genç kızdan daha çok sorunlarla karşılaşır. (Yörükoğlu , 2010)
Yoksul bir çevrede büyüyen bir gencin eğitimini sürdürmesi zordur, çoğumuz yeşilçamdan Emrah karakterinden biliriz ama bu acı bir gerçek. Büyük bir ihtimal anne denetiminin yetersiz kaldığı bu ergenlik çağında okulu yarıda bırakır.
Böyle gençler genellikle yetişkinlerin otoritesine baş kaldırmaya yatkındır. Ayrıca ilk çağlarda özellikle Freud'ün fallik dönem olarak tanımladığı 4-6 yaş arasında babasız bir genç rol modeli olarak örnek alacak bir erkek bulamazsa cinsel kimliğini ve benliğini kazanması zor olabilir. Çocuklukta baba yoksunluğu çekmekle suçluluk arasında sıkı bir ilişki vardır. Özellikle sık sık suç işleyenler arasında babasızlık oranı daha yüksek bulunmaktadır.
Eşcinselliğe yönelmiş erkeklerin de daha yüksek bir oranla babasız bir çocukluk yaşadıkları gözlemlenmektedir. Tabi bu sorunların tek nedeni babasızlığa bağlanamaz, anne ile olan ilişki de belirleyici bir etkendir.
Kocasını kaybetmiş annelerin çocuklarını genellikle büyük bir başarı ile yetiştirdikleri gözlemlenmiştir. Böyle anneler çocuğa ana kuzusu yerine çocuğun erkeklik davranışlarını destekleyerek başarı ile yetiştirirler.
Boşanmadan dolayı ayrılmış bir anne babaya nefret duyan bir genç bunu tüm topluma genelleyebilir.
Her zaman en yararlısı sevecen, benimseyen, demokratik bir aile olmaktır.
Saygılarımla...
Psk. Dan. Öğr. Fırat Yalçın
Yorum Gönder